Πέμπτη

King Of Ants

Ενα καλά εκτελεσμένο κονσέρτο η κάθε σου στιγμή αβέλτερε εαυτέ μου 
Θεατρική τραγωδία φαντάζει το κάθε σου απεγνωσμένο νεύμα
Ακόμα δίνεις δύναμη σε κάθε χαμόγελο του φεγγαριού
και χάνεσαι πάλι αθόρυβα μέσα στις σκιές οπού γεννήθηκες,οπού συνήθισες να παίζεις
Διακριτικά διασχίζεις κάθε μεριά της βουβής σου ταινίας οπού επέλεξες να ζεις
Μαριονέτα μου ατελείωτη 
Η οργή σου μεγάλη ακόμα
Κόβεις λουλούδια να προσφέρεις στους δολοφόνους σου
Έπλεξες εκατομμύρια ιστορίες για να με νανουρίσεις υποτακτικά 
Κοίταξέ με,κοιμάμαι
Σχεδιάζεις προσεχτικά την τελευταία σου σκηνή,είναι δυνατή όσο το χειροκρότημα
Ταξίδεψες μίλια ολόκληρα χωρίς να βγεις απο το κλουβί που μαζί με χιλιοειπωμένα παραμυθία σε φυλάνε
Μη σφίγγεις άλλο τους καρπούς μου,με πονάς
αγκάλιασε τώρα την προστασία του ασύλου σου σαν χρυσοκέντητη κουβέρτα και πες μου καληνύχτα
Τραύλισες αρκετά,τώρα τα ρόδα στον κήπο μου ανθίσαν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου