Κυριακή

Forsaken lonesome love

_...Πού να σε βρω; Όλα εδώ αλλάξανε...Τι να σου πω;..Έτσι απλά,σωπάσαμε.Και πως να σε βρω;
Τι κάνεις; Ομόρφυνες;Άλλαξες ιδέες;Πας αλλού;...Σήμα κανένα..._


 Απομακρύνεσαι σιγά σιγά και τα βήματα πίσω σου καθώς φεύγεις σβήνουν 
Μαζί τους σβήνω και εγώ που έχω μείνει αμίλητη να σε κοιτάω.
Προσπάθησα τόσο πολύ να σου μιλήσω και απέτυχα άλλο τόσο..
Ταξίδεψα στα όνειρά σου δισταχτικά και έκλεψα την μόνη ηλιαχτίδα που φώτιζε τους εφιάλτες σου.
Τώρα στην θέση της θα τους φωτίζω εγώ.
Τόσο γλυκά εσύ να με σκοτώνεις και εγώ να σε κοιτάζω απαθής..
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο,οτι ήταν μικροί θάνατοι οι κάθε μας χωρισμοί
ή οτι με κοίταζες στα μάτια όταν είχα δίκιο..
Όλα θολώνουν μέσα μου όταν προσπαθώ να θυμηθώ τι ήταν σωστό και τι οχι.
Ξέρεις,αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω,θα τα έφτιαχνa πάλι όλα.
Όλα...,ατόφια...,οσο τέλεια φτιαγμένα ήταν στην αρχή..Στην αρχή που τα συναντήσαμε προτού μας πιάσει η καταστροφική μανία μας και τα αφανίσουμε.
Δεν μπορώ όμως.
Δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο.
Δεν μπορώ να ζω άλλο με εικόνες,δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ πάλι
Ο μόνος τρόπος πια να απαλύνουμε κάθε πληγή είναι να το ξεχάσουμε..και μετά με την σειρά του θα μας ξεχάσει και αυτό.
Και αν εκείνο θελήσει ποτέ
Θα μας θυμηθεί.
Θα ξαναχτίσει τα κατεστραμμένα
Θα επαναφέρει τα σβησμένα βήματά σου
Θα κάνει τα πάντα να ξαναγεννηθούν
Μέχρι τότε θα συνεχίσω να μην έχω σήμα σου.
Θα είμαι ευτυχισμένη.
Θα συνεχίσω να ζω στην ιδανική πραγματικότητα που με έκανες να ζω όταν έφυγες..
είμαι ισοβίτης πια εδωμέσα...
Θα συνεχίσω να προστατεύω το χρυσό κελί μου και να κρατάω τον κάθε ένα και το κάθε τι απ'εξω.
Να το ξέρεις πως είμαι ευτυχισμένη..το έχω συνηθίσει πια.το αποδέχτηκα..όλα εδώ είναι όμορφα..
Κάποιο φθινόπωρο ίσως να σε θυμηθώ πάλι τόσο δυνατά όσο σήμερα .
Αν σου είχα υποσχεθεί να μην με δεις ποτέ να κλαίω,θα κρατήσω την υπόσχεση μου

Αντίο..
Να προσέχεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου