"Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου να μιλώ για 'σένα και για μένα."-Ελύτης

..."Για 'σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να 'ρθω.
Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέεις
και για 'σένα κανείς δεν είχε ακούσει.
Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείς
σαν από μια εικόνα καταστραμμένη.
Που κανείς να μην έχει δει για σένα για 'σένα μόνο εγώ,
μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μου
αλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για 'σένα,
όλα για 'σένα, για 'σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.
Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
έτσι σ' έχω κοιτάξει που μου αρκεί.
Να' χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.
Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.
Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μου
και μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ' αγαπάω... Μ' ακούς;

Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς."

και αν ποτε θυμηθεις

απόψε είπες,σαν να μην υπάρχει αύριο

να μαστε μαζί για λίγο και γω να σου χαρίσω την ψυχή μου για λίγο λες,γιατί αξίζει λες
και συ να είσαι απαθής και να κερδίζεις και να νικάς,να κατακτάς για λίγο
μα εγώ να μην υπολογίζω τίποτα να μην με νοιάζει το μετά,
να με κυριεύεις για να με καταστρέψεις,να το ξέρω και να γελάω γοερά,
και στο όνομα δυο αστεριών που έπεσαν να το παίζω ελεύθερο πνεύμα πως δεν δεσμεύομαι,δεν κολλάω ενώ είμαι απαράδεκτη,συναισθηματική και ευάλωτη στο άκουσμα του ονόματος σου

και γω με άμμο να φτιάχνω κάστρα να προστατέψω μέσα μια μικρή ελπίδα πως κάποια στιγμή,
κάτι θα σημαίνει
και συ να τα κλοτσάς,
και γω να με εξορίζω σε μέρη χωρίς ουρανό και θάλασσα να σε ξεχάσω

και όταν δεν πιάνει

ας γίνει λέω,να μου φύγει το απωθημένο έστω λέω
ενώ ξέρω πως με αυτόν τον τρόπο θα μου γίνει εμμονή

να μην με νοιάζει

για να δείξω ότι δεν φοβάμαι να αποκτήσω καινούργιους φόβους,θα το δεχτώ λέω

για να ακούσουμε για λίγο μαζί μουσική πάλι λέω,για να μιλήσουμε πάλι λέω,θα το δεχτώ

και αν μου δινόσουν λίγο,θα σου δινόμουν εντελώς και είναι θλιβερό,σχεδόν μελοδραματικό

να μην με νοιάζει

και δεν θα ενδώσω μάλλον λέω,και πιθανά να το μετανιώσω λέω,μα να προσέχεις,
ίσως κάποια στιγμή να χουμε και οι δυο από κάτι να μετανιώνουμε
και ίσως τότε τα πεφταστέρια να είναι πολύ αργά για να μας σώσουν

και θα ναι κρίμα

lets see if you have the guts

αν θες να φύγεις,φύγε βασικά,δεν με νοιάζει,απλά κλείσε την πόρτα πίσω σου γιατί μετά ίσως να θέλω να μείνω μόνη
δεν πρόκειται να μου λείψεις,για πολύ τουλάχιστον,μου δίνω δυο μέρες
έτσι είμαι εγώ,τέτοια τα περνάω έντονα αλλά γρήγορα,δεν τα κουβαλάω μετά
θα ακούω μουσική,θα ηρεμώ και πιθανά που και που να πέφτω σε κανένα τραγούδι που να σε θυμίζει και να διακατέχομαι από μια μικρή κατήφεια
μέχρι εκεί όμως
και σου υπόσχομαι,σου υπόσχομαι οι σκέψεις μου να είναι βραχύχρονες και η φωνή που θα μου λέει ιστορίες για σένα μέσα στο κεφάλι μου,όσο πιο λακωνική γίνεται
δεν θα το φιλοσοφήσω ,είναι επικίνδυνο,όσο πιο πολύ θα το σκέφτομαι,τόσο πιο πολύ θα το ωραιοποιώ
και τότε ίσως πλάσω την εικόνα σου πάλι στο μυαλό μου όπως στην αρχή
όχι αυτό που είσαι,δεν είσαι εσύ αυτό,είναι αυτό που θα θελα να είσαι
και δεν θέλω
δεν θέλω τίποτα βασικά
ή μάλλον θέλω,εμένα θέλω
θέλω χρόνο για μένα,για τους στόχους και τα όνειρά μου
για τα σχέδια που θα καταστρώσω να κατακτήσω ξανά τον κόσμο μου
και να γίνω μια διάφανη,εγωκεντρική,απαθής ύπαρξη
να τα κάνω όλα σκόνη μπροστά σε δυο,άντε τρία απωθημένα
να πετάξω στο πάτωμα και να ποδοπατήσω στοχασμούς και αηδίες
και να επικεντρωθώ σε δυο,άντε τρία πράγματα
να τα κάνω πραγματοποιήσιμα,έτσι ,σαν δώρο
απλά ας μην σταματήσει η μουσική,παρακαλώ
αλλιώς τα πάντα θα θεωρηθούν μια ξεχασμένη παρόρμηση
και τότε θα'μαστε καταραμένοι,όλοι
και δεν το φοβάμαι,απλά το βαρέθηκα.