Black Rabbit of Inlé,Watership Down.
δε μου θυμίζουμε πολλά
εμείς που στεκόμασταν και κοιτάζαμε αποσβολωμένοι ένα χαμό απείρου κάλλους
και υμνούσαμε εκείνους τους φύλακες της γνώσης που στο όνομα της διάδοσής της
περνούσαν μέσα από φωτιές
και η σάρκα τους έλιωνε και οι σκιές τους διαλύονταν
όχι σαν τους άλλους,τους δειλούς,που τρέμαν μπρός στο ενδεχόμενο μερικής φθοράς τους,
που όχι να περάσουν μέσα από φωτιές ,αλλά ούτε ημιασφαλή μονοπάτια δέχονταν να διασχίσουν μην τυχόν και ξεβολευτόουν από θέσεις θεωρητικές που χτίζανε ψηλά, να αγναντεύουν
γιατί από κείνους ,μόνο το σώμα μπορούσε να ανυψωθεί
μιας και το πνεύμα το χαν καρφώσει στο έδαφος και ξεψυχούσε αργά και επώδυνα
και δε μου θυμίζουμε πολλά κυρίως γιατί τέτοια φαινόμενα εμείς τα καταριόμασταν
και ευχόμασταν να μη τύχει σε κανέναν τέτοια τύφλωση
και προστατεύαμαι τους φίλους μας
και δε θέλαμε ούτε για εχθρό τέτοια πνευματική στασιμότητα.
Οι εχθροί, άλλωστε, πρέπει να ναι πάντα αντάξιοί σου.
Το χάος μας άρεσε από την άλλη , μας αφύπνιζε μια περιέργεια τρομερή
και κατά μιαν έννοια το αγαπούσαμε και το αναζητούσαμε
γιατί όλα ξεκινάνε από χάος και σε χάος τελειώνουν
και βασικά,δεν μου θυμίζουμε πολλά γιατί τότε το χάος το ερευνούσαμε αποστασιοποιημένοι.
Τώρα το ζούμε μα δεν το βλέπουμε
και αντί να θέτουμε καινούρια ερωτήματα ,να αναζητήσουμε απαντήσεις,
σκαρφαλώνουμε ψηλά για να αγναντεύουμε
και την πνευματική στασιμότητα που τότε είχαμε ως μέγιστο πλήγμα
τώρα υιοθετούμε με μεγάλη προθυμία.
Γιατί σκόπιμα μας κάναν να αγνοούμε πως στους πρώτους,στους φύλακες της γνώσης ,μπορεί η σάρκα τους να έλιωσε στη φωτιά, αλλά όπου έπεσε φύτρωσαν λουλούδια,
ενώ οι δεύτεροι που έμειναν αδρανείς προκειμένου να παρατείνουν τη ζωή τους, φαγώθηκαν από σκουλήκια.
Και μεις αυτό το χουμε ξεχάσει ,και αυτή η λήθη καθρεφτίζεται άψογα στις σκέψεις μας,
και ωσότου να μας βρει εκείνο και οι συνέπειες που θα σέρνει μαζί του να μας το επαναφέρουν στη μνήμη με άσχημο και βίαιο πιθανά τρόπο
εμένα πολλά δε θα μου θυμίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου