Στον Σ.

Λέει πως κάποτε τα σύννεφα μπορούσαν να μιλήσουν,
ίσα-ίσα για να μπορούν να αφηγούνται ιστορίες από τις περιπλανήσεις τους
και λέει πως ήταν χρωματιστά,το καθ ένα με το δικό του χρώμα
ίσα-ίσα για να μπορούσαν τα τότε πλάσματα να τα ξεχωρίζουν

Λέει πως τα σύννεφα ήταν οι μεγαλύτεροι νάρκισσοι,
και δημιούργησαν τις θάλασσες ίσα-ίσα για να μπορούν να καθρεφτίζονται και να θαυμάζουν τα απρόσιτα χρώματα τους.

Λέει πως κάποιες φορές τα σύννεφα τραγουδούσαν, 
τραγουδούσαν τόσο μελωδικά που υπνώτιζαν τα τότε πλάσματα κάνοντας τα να τα ακολουθούν.
Και λέει πως αν καμία φορά κανένα τότε πλάσμα τύχαινε να ακούσει κάποιο σύννεφο να τραγουδάει ψιθυρίζοντας,
τρελαινόταν τόσο ώστε να το ακολουθεί μέχρι να μην έχει τη δύναμη να συνεχίσει
Και όταν τελικά έπεφτε κάτω ανίσχυρο να συνεχίσει βλέποντας το σύννεφο,το σύννεφο του,να απομακρύνεται
πέτρωνε τόσο μέσα του που γινόταν το ίδιο βράχος.

Λέει πως τα σύννεφα θαμπώθηκαν απο την επιρροή που ασκούσαν
και  γίνανε οι μεγαλύτεροι ψεύτες.
Λέει πως παρέσυραν  σκόπιμα τα τότε πλάσματα κάνοντας τις αφηγήσεις τους δελεαστικά παραμυθία και τα τραγούδια τους νανουρίσματα.
Και λέει πως όλα τα τότε πλάσματα που τύχαινε να ακολουθήσουν κάποιο σύννεφο έπεφταν και πέτρωναν όλα στο ίδιο μέρος
ώσπου σχημάτισαν ένα πανύψηλο βουνό,τόσο ψηλό που έφτανε τα σύννεφα.

Ένα προς ένα τα τότε πλάσματα εξαφανίστηκαν...

Λέει πως κάποτε το σύννεφο των σύννεφων,ο παραμυθάς των παραμυθάδων,ο βασιλιάς των ψευτών ανακάλυψε το τελευταίο,το τελευταίο τότε πλάσμα και το παρέσυρε υπνωτίζοντας το με το πιο μοναδικό,το πιο ατόφιο τραγούδι.
Όμως το τότε πλάσμα όταν έφτασε στο βουνό των πετρωμένων τότε πλασμάτων το ανέβηκε ώσπου έφτασε το σύννεφο των σύννεφων και το φυλάκισε σε μια κρυστάλλινη μπάλα εις μνήμην των αδικοχαμένων φίλων του.

Λέει πως κάθε βράδυ το τότε πλάσμα άκουγε το σύννεφο να του λέει λογία που δεν του είχαν ξαναπεί ποτέ,
Και λέει πως αυτά τα λογία ήταν τόσο όμορφα που το τότε πλάσμα τα πίστεψε και ερωτεύτηκε το σύννεφο,
το εμπιστευτικέ και αποφάσισε να το αφήσει ελεύθερο πιστεύοντας οτι θα έμενε μαζί του.
Όμως το σύννεφο έφυγε και το τότε πλάσμα πέτρωσε τόσο μέσα του ώστε μετατράπηκε και αυτό σε βράχο.

Λέει πως απο τότε που και το τελευταίο τότε πλάσμα πέτρωσε τα σύννεφα,και κυρίως το σύννεφο των σύννεφων,σταματήσαν να τραγουδάνε γιατί τώρα δεν είχαν σε ποιον να τραγουδήσουν.

Λέει πως ξεχάσαν να μιλάνε γιατί τώρα δεν είχαν σε ποιον να αφηγηθούν τις ιστορίες απο τις περιπλανήσεις τους
Και λέει πως σταματήσαν να έχουν εκείνα τα απρόσιτα χρώματα που τα ίδια θαύμαζαν πάνω τους γιατί τώρα δεν χρειαζόταν να τα ξεχωρίζει κανένας.

Γίνανε όλα τους άσπρα

Λέει πως όταν περάσαν πάνω από την θάλασσα και είδαν τα χρώματα τους να λείπουν η ψυχή τους πέτρωσε τόσο που μετατράπηκε σε βότσαλα
και την ώρα του αιωρούνταν πάνω από τα νερά έπεφτε η ψυχή τους σε μορφή βοτσάλων
ώσπου έμεινε μόνο η αέρινη μορφή τους να τα θυμίζει

Λέει πως κάποτε τα σύννεφα μπορούσαν να μιλήσουν,
ίσα-ίσα για να μπορούν να αφηγούνται ιστορίες απο τις περιπλανήσεις τους 

μα τελικά ότι λέγαν ήταν ψέματα.