Life down here is just a strange illusion.

 Θα πάρω ένα πινέλο και ένα χρώμα και θα αρχίσω να βάφω μια μια τις αναμνήσεις μας

να τις κάνω όπως θέλω

να τους δώσω λάμψη για να αποποιηθούν το ασπρόμαυρο χρώμα που τις έκανες να υιοθετήσουν
να οριοθετήσω το χώρο που θα πιάνουν
να περιορίσω τη διαφάνεια τους με κόκκινες γραμμές
θα στις κλέψω,θα τις κάνω δικές μου για να σε απαλλάξω
θα τις φροντίσω
θα τις αναπλάθω με κόπο
θα τονίσω τη διαύγεια τους

 θα τις επεξεργαστώ μέσα μου να δω τι άλλο χρειάζονται

μπορεί στο τέλος να μοιάζουν με παραμύθι που δεν θα πίστευες

μπορεί να μην παρατηρήσεις καν τις αλλαγές

θα τις ζηλεύεις κάποια στιγμή,θα εύχεσαι να μην με είχες αφήσει να στις πάρω.

θα τους δώσω ζωή και ονόματα

θα τις διαχωρίσω

θα τους μάθω να ακροβατούν για να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις σου

θα τις βάλω δίπλα στο παράθυρο ,δίπλα στον ήλιο να τις κάνει να λάμπουν περισσότερο

θα τις διορθώσω

θα επισκευάσω κάθε πληγή που τους προξένησες,θα τις κάνω να ξεχάσουν χωρίς να ξεχνάω

όπως πάντα τις κατέστρεφες και πάντα τις έφτιαχνα

αφού καταφέρω να γίνουν ιδανικές,παραμυθένιες,ουτοπικές

θα τις σκοτώσω

θα τις τσαλακώσω

θα τις κομματιάσω και θα τις κλείσω μέσα σε ένα γυάλινο κουτί για να στις δώσω

εσύ θα τις κοιτάξεις και θα γελάσεις γοερά

θα πάρεις τη χαρά που έπαιρνες όταν τις κατέστρεφες μόνος σου 

θα στρέψεις το βλέμμα προς το μέρος μου και θα περιμένεις να πάρω ένα πινέλο και ένα χρώμα για να τις κάνω όμορφες ξανά

να τους δώσω λάμψη και ονόματα 

όμως κουράστηκα,κουράστηκα πολύ να βάφω και να αναπλάθω τις αναμνήσεις μας για σένα

τώρα βγάλτα πέρα μόνος σου