Μια φορά και έναν καιρό

 Και όταν η αυλαία πέφτει το φως σου χάνεται

   -Ψυχή μου

 Για μια μικρή πληγή άδικα τα δάκρυα σου έπεσαν
Κάθε στιγμή και ανάμνηση αφήνεις στον αέρα να πλανιέται και εσύ,
αγκαλιάζεις με συνεπεία την μικρή αυλή που συνήθιζες να συναντάς στα όνειρά σου
Και αν όλα τα άστρα στον ονειρικό σου ουρανό ξανά έλαμψαν
εσύ ισόβια σκοτάδι θα χεις στην καρδιά σου
 
 Διακόπτεις το μικρο μουσικό κουτάκι σου ξανά και ξανά
το κουρδίζεις ξανά και δώσ' του πάλι
διακεκομμένη ζάλη λες πως συναντάς
Τον εαυτό σου όμως να ρωτάς ποτέ δεν έπαψες
και τώρα απλά δικαίωμα διεκδικείς να περπατάς
πάνω στα κάστρα που κάποτε έκλεψες

Ακούς το ίδιο τραγούδι ξανά
εκείνο,το ήρεμο που την αυγή του ήλιου σου θυμίζει

-Αυγή μου

Ανασαίνεις βαριά και εσύ σαν όλες τις αυγές του κόσμου
Μικρή συντροφιά κρατάς σε κάθε χτύπο του ρολογιού
Και κάθε φορά που με φώναζες "φως μου"
διστακτικά άλλαζα χρώμα στο σκοινί που ακροβατούσες
αναζητούσες το νόημα της πιο ήσυχης ηχού
Μια φορά και έναν καιρό στα αστέρια ενός παραμυθιού ορκιζόσουν πως μ'αγαπούσες.